Za naszych czasów było inaczej - mówią współcześni dorośli, teraz tylko komputery, telefony. Nie wiadomo, jak zachęcić je do czytania książek, rozwijania zainteresowań, czy wreszcie do kontaktów z rówieśnikami. O to jak przełamać stereotyp komputerowych dzieci, zapytaliśmy psycholog dziecięcą, Emilię Wszołek.

Problem jest - mówi psycholog - ale rozwiązanie leży tuż obok, w nas - rodzicach. Niezwykle ważne jest ich zaangażowanie, szczególnie w tym trudnym czasie. Dziecku, niezależnie czy ma lat sześć, czy czternaście, trzeba dać alternatywę - zaproponować coś w zamian. Warto jest zauważyć, że dzieci powinny być częścią domu, rodziny, w związku z tym każde, w zależności od wieku, powinno mieć dostosowane do siebie obowiązki. Wspólne robienie czegoś - przygotowywanie posiłków, sprzątanie, spacery, obejrzenie czegoś w telewizji, granie w planszówki, układanie puzzli, a czasem leżenie i rozmowa o "niczym", żartowanie może być innym sposobem na wolny czas.

Tak dużo mówi się jednak o samodzielności dzieci. O ile łatwiej jest zaproponować wspólne spędzanie czasu pierwszoklasiście, o tyle trudniej ósmoklasiście.

To prawda, ale to my najlepiej znamy swoje dzieci, wiemy co sprawia im przyjemność, co interesuje najbardziej. Może u tych starszych niech propozycja pada od dziecka. Niestety, często ci rodzice, którzy przychodzą do mnie, bo pojawił się problem z uzależnieniem od komputera, zapytani o alternatywę jaką mogliby dziecku przedstawić, milczą. Nie mają pomysłu na to, co dzieci mogłyby robić zamiast. Często nie mają czasu i chęci.

Według pedagoga Andrei Braun optymalny czas, który może spędzić przed komputerem dziecko w wieku przedszkolnym wynosi maksymalnie 30 minut, dla dzieci w wieku szkolnym jest to maksymalnie 1 godzina. Dzieci od 12. roku życia mogą spędzić około 1,5 godziny.


Jak to zmieniło się w rzeczywistości 2020r. i wszystko wygląda na to, że tak będzie i w 2021r. Komputer jest niezbędny do tego, by zdobywać wiedzę. Co najmniej 5-6 godzin dziennie trwa nauka on-line. Potem dziecko ponownie siada do komputera, tym razem dla przyjemności. A co z pracami domowymi, poszerzaniem wiedzy. Motywacja do samodzielnej nauki niestety spada.

Nauka zazwyczaj dzieciom nie kojarzy się z przyjemnością, dlatego tu przede wszystkim istotna jest systematyczność. Można ustalić wspólnie z dzieckiem plan dnia. Ważne, by to dziecko mogło też decydować o tym, w jaki sposób będzie on wyglądał. Łatwiej jest zmotywować dzieci do nauki, jeśli będą miały na to stałą, w miarę możliwości codziennie tą samą porę. Na początku może to być problem, jednak w miarę upływu czasu wejdzie w krew jak wiele innych czynności wykonywanych każdego dnia.

Czasem pomaga pokazanie czegoś, co nie będzie bezpośrednio związane z nauką, a jednak ciekawe, takie perełki naukowe, ciekawostki. Można pobawić się w teleturniej, do którego samemu przygotuje się pytania. Niech dzieckko nas popyta, prezentując tym samym wiedzę, jaką ma.

Czas pandemii, to czas izolacji. Kontakty ograniczają się często wyłącznie do czatowania, rozmów przez telefon. Co z takim kontaktem twarzą w twarz?

Jeśli dzieci chcą tego kontaktu, to go mają, niestety głównie za pośrednictwem internetu. Kontakt jest mocno ograniczony, jednak wciąż funkcjonuje możliwość spotkania. Jeśli dzieci nie mają kontaktu, nie potrzebują go lub wręcz unikają (a tak jest coraz częściej), to już może oznaczać większy problem.

Na skutek długiego kontaktu z monitorami dzisiejsza młodzież dużo słabiej rozwinęła kompetencję społeczną. Coraz więcej osób ma problemy z empatią, nie potrafi poprawnie odczytywać i interpretować uczuć innych ludzi. Pojawiają się także dolegliwości zdrowotne - bóle głowy, problemy ze wzrokiem, kręgosłupem, wreszcie agresja. A to czynniki, które wskazują, że nasze dziecko jest uzależnione i trzeba mu za wszelka cenę pomóc odnaleźć się na nowo w realnym świecie.